BRAK SLAVERY LUB WYMUSZONEJ PRACY

Nigdy nie możemy być traktowani jak niewolnicy ani zmuszani do działania wbrew naszej woli – a władze muszą zawsze w pełni badać podejrzane niewolnictwo.

Artykuł 4 ustawy o prawach człowieka chroni nas przed niewolnictwem lub poddaniem. Zakaz jest bezwzględny i nigdy nie może być uzasadniony.
Chociaż handel niewolnikami został zniesiony wieki temu, współczesne niewolnictwo trwa w Wielkiej Brytanii.
Wielu pracowników – często migrantów – jest zmuszonych do wykonywania pracy obowiązkowej za niewielkie wynagrodzenie lub za brak wynagrodzenia, w warunkach, w których skutecznie uniemożliwia się im ucieczkę.
Osoba jest poddawana pracy przymusowej, jeśli nie wyraża dobrowolnej zgody na wykonywanie pracy, ale robi to z powodu zagrożenia, zarówno fizycznego, jak i psychicznego.
Ale praca przymusowa lub obowiązkowa nie obejmuje legalnej pracy wymaganej od więźniów lub wojska, pracy wymaganej w nagłych wypadkach lub innej pracy lub służby, która jest częścią naszych normalnych obowiązków cywilnych (takich jak służba przysięgłych).
OCHRONA PRZED SŁOWEM W WIELKIEJ BRYTANII
Państwo musi upewnić się, że obowiązują przepisy chroniące ludzi przed niewolnictwem, służebnością i pracą przymusową.
Obejmuje to posiadanie ustawodawstwa dotyczącego przeciwdziałania handlowi ludźmi i zmuszanie kogoś do stosowania takich praktyk.
Władze muszą również chronić ludzi przed złym traktowaniem oraz przed faktycznym i bezpośrednim ryzykiem, o którym wiedzą – lub powinni wiedzieć -.
Artykuł 4 wymaga również od nich właściwego zbadania wszelkich zarzutów dotyczących niewolnictwa, poddaństwa, pracy przymusowej lub obowiązkowej.
W sprawach dotyczących handlu transgranicznego rząd Zjednoczonego Królestwa musi skutecznie współpracować z odpowiednimi organami innych państw.